Als een jonge vrouw haar geheugen verliest en noodgedwongen een nieuw bestaan opbouwt in Idaho, ontdekt ze dat het verleden haar op de hielen zit. En dat is niet van plan om haar te laten gaan…Wanneer ze er achter komt dat continu de omgeving verkennen en opslaan haar 2e natuur is, kom je steeds meer te weten over de jonge vrouw en haar verleden. De eerste 2 hoofdstukken zijn meteen ‘aan’. Het begint met een auto-ongeluk en net zoals de jonge vrouw zelf, heb je geen idee wie het is. Ze weet wel wie Barack Obama is en kent de Beach Boys (vind ik zo’n leuk detail). Maar hoe ze heet of waar ze woont weet ze niet. Ze is zwaargewond maar knapt beetje bij beetje op. Ze besluit als Madeline door het leven te gaan, want de naam Jane Doe vindt ze maar niks. Madeline krijgt vreselijke nachtmerries en vreemde gedachtes. 

Het boek is meteen goed, ik genoot van de schrijfstijl van de auteur. Hoe verder je in het verhaal komt hoe meer Madeline over haar zelf ontdekt en wow ik was wel onder de indruk. Gezien thrillers nou niet altijd mijn cup of tea zijn (iets met niet durven slapen enzo) was ik een beetje bang, maar onder de indruk en wilde ik zeker wel verder lezen! Hoe verder het verhaal kwam, hoe meer mijn enthousiasme een beetje getemperd werd, dit komt niet door het boek en ook niet door de schrijfstijl maar door mijzelf. Het ligt niet aan jou het ligt aan mij is hier echt een cliché, maar het cliché is waar, het boek wordt mij iets te spannend, ik ben echt een watje. Toch las ik door want ik wilde weten hoe het verder ging, al las ik wel verder toen het buiten licht was (haha). Houd je van thrillers met gruwelijke details, ga deze dan lezen! Hoe meer Madeline zich zelf leert kennen aan de hand van haar dromen en haar ervaringen, hoe meer ik een beetje afkeer voor haar krijg. Ze is keihard, de manier waarmee ze met Paige omgaat vind ik gewoon onaardig. Daarnaast noemt ze de dame van de navigatie een ‘wicht’ ik vraag me dan af waarom? Zit er zoveel haat in iemand dat je een computer gestuurde stem een wicht noemt.. ik vond dat jammer want ik verlies mijn sympathie voor haar, die ze de eerste hoofdstukken heeft opgebouwd. De plekken waar het verhaal zich afspeelt zijn goed uitgewerkt, je ziet het voor je en los van de moorden die er plaats vinden zou ik er best wel winnen zijn! De natuur daar lijkt me namelijk prachtig ik kon me niet voorstellen dat dit door een Nederlandse auteur geschreven is. Chapeau! De auteur schrijft vlot en ik vind er erg leuke details inzitten, er staan wel hier en daar wat spel / tik fouten, dat is zonde maar het verhaal blijft goed! Laten we het nu even hebben over de plottwisten, deze auteur weet je echt keer op keer te verrassen en te verbazen! Als je bij het einde bent denk je echt, wow wat is er net gebeurd. Het leuke is, vond ik dan, dat je het ook echt gelooft, je denkt, dit kan niet, maar toch geloof je het. 
Door de fijne schrijfstijl, de spannende wendingen en de leuke details krijgt dit boek van mij 4 sterren, ondanks dat ik het soms te spannend vond voor mij doen. Op naar deel 2! 

Recensie: 4

Titel: Zon van de nacht
Auteur: Jerrad Hoff
Genre: 
Thriller & spanning
Uitgeverij: JHB