Ma

Doordat het de week van het vergeten boek was op Hebban ging ik op zoek naar mijn vergeten boek. Dit boek was snel gevonden namelijk ‘Ach moedertje’ van Hugo Borst. Staat al jaren op de eerste plank van mijn boekenkast. Maar voor ik deze wilde lezen wilde ik eerst ‘Ma’ herlezen, en wat ben ik blij dat ik dit boek nog eens gelezen heb.
•
Tijdens het uitbrengen van dit boek heeft Hugo Borst heeft al 3 jaar zijn moeder verzorgd, zijn moeder lijdt aan dementie. Hij neemt je mee en geeft je een kijkje in zijn leven en je ziet hem in zijn rol als mantelzorger, broer, man, vader en vooral in zijn rol als zoon. Wat een liefde had deze auteur voor zijn moeder en wat heeft hij hun verhaal prachtig neergezet. 

Het boek zorgt voor zoveel emoties, verdriet, blijdschap, liefde en angst. Doordat de auteur zijn eigen ervaringen deelt voel je de emoties door het papier heen. Zo’n mooie verhalen over de dagen waar hij als mantelzorger voor zijn moeder zorgde en de eerste weken in het Verpleeghuis, ja met een hoofdletter want niet naar ieder verpleeghuis wil je, je moeder met alzheimer naar toe brengen, maar naar deze wel. De auteur deelt (bijna) alles. Je leest over het feit dat zijn moeder, haar kat niet meer goed kan voeren tot aan dat ze niet meer zelf naar het toilet kan zonder ongelukjes te krijgen. Zo rauw geschreven. De foto’s in het boek van zijn moeder zijn een hele mooie toevoeging en wat fijn om ‘ma’ ook daadwerkelijk te kunnen zien!

Wat heb ik genoten van deze verhalen, en wat ben ik blij dat ik dit boek herlezen heb. Ik kan er eigenlijk niet veel meer overzeggen, want alles doet eigenlijk tekort. Wil je een prachtige ode van een zoon aan zijn moeder lezen, op een ontroerende maar toch ook wel soms komische wijze, lees dan dit boek. Het stelt niet teleur.