Sarahs vertrouwen

Ik was matig enthousiast over deel 1, maar wel voldoende nieuwsgierig, dat ik besloot om samen met een boekenvriendin het tweede deel, Sarahs vertrouwen, te lezen.
•
In dit tweede deel volgen we het leven verder van Corinne en haar familie in het heden en het leven van haar opa en zijn familie / buren in het verleden, waar het in het eerste deel vooral gericht was op de tijd van de oorlog, is het nu later en probeert Eberhard er het beste van te maken vlak na de oorlog. Corinne is druk bezig met haar bedrijf en er zijn allerlei familie perikelen waar ik verder niet op in wil gaan want ik wil niet spoilers van deel 1 weggeven.
•
Vol goede moed begonnen we met lezen, maar al snel kwam ik (en ook mijn boekenvriendin) tot de conclusie dat de schrijfstijl van deze auteur niet volledig in mijn straatje past. De afkeer die ik had voor de keuzes en redenaties van de hoofdpersonage, werden helaas meer, en ik kon het niet loslaten. Ik bleef mij ergeren aan de keuzes én het gedrag van Corinne. Ik vind haar arrogant en heel gemakkelijk, ze krijgt nog al wat voor haar kiezen, maar alles wordt heel snel en simpel opgelost, vind ik erg jammer en niet realistisch. Wel vond ik de stukken die zich afspelen vlak na de oorlog prettig lezen, de tijd en de leefomstandigheden zijn heel zwaar, en dit heeft de auteur goed neergezet en uitgewerkt. Ook hier triggert de auteur mij wederom en wil ik toch het derde deel lezen. Mede door de omschrijvingen van de omgeving, de gebeurtenissen in het verleden ben ik toch nieuwsgierig. Ik ben dan ook vooral benieuwd of ik een groei in haar schrijfstijl kan ontdekken en ben ik met name nieuwsgierig naar hoe het gaat met de mensen uit de verhaallijn die zich afspeelt in het verleden. Hopelijk kan ik de hoofdpersoon dan ook beter hebben, want pfoe we zijn geen vriendinnen nu.