San’t Anna

Ik las dit boek samen met mijn boekenvriendinnetje Eline . Na steeds 5 hoofdstukken lezen, wachtten we op elkaar en bespraken we ze. Ik stuurde dingen naar Eline zoals ‘Ik moet echt even iets anders lezen.’ of ‘Het liefst wil ik die hoofdstukken uit 1944 gewoon overslaan.’ Nu denk je misschien, nou dan vond je het zeker geen goed boek, maar nee, niets is minder waar. Dit boek.. hoe ga ik het zeggen. Het is prachtig en hartverscheurend tegelijkertijd en je leest het dus soms met een lach en soms (best vaak, als je Nikki heet) met een traan. 

In het verhaal leer je Chiara Arrighetti kennen. Een modeontwerpster van 61 jaar. Ze is zeer (zeer) succesvol maar leidt een terug getrokken bestaan. Tot ze de keuze maakt om haar verhaal te delen met de buitenwereld, en ze huurt een auteur in, om haar levensverhaal te vertellen. En dan niet het verhaal over haar succesvolle carrière, maar het verhaal over een gitzwarte dag in de geschiedenis van Italië, en van haar. 12 augustus 1944. Een dag die ervoor zorgt dat al haar keuzes de 50 jaar erna, beheerst worden door die dag. 

Doordat Jerrad afwisselt tussen de jaren, leer je beetje bij beetje het verhaal kennen van Chiara. 
Ik ervaarde het als een erg fijn, mooi en goed geschreven verhaal. De auteur schrijft gedetailleerd en dat vind ik zo fijn! Tijdens zijn super enge thriller boek (haha, watje) dat ik eerder las vond ik dat ook al fijn. Ik bedoel bijvoorbeeld een liedje van Carlo Butti, die de auteur benoemt tijdens het verhaal. Ik heb het opgezocht tijdens het lezen en geluisterd! Dol op zo’n dingen! 

Soms kabbelde het verhaal een beetje verder, ondanks dat ik dus juist dol ben op alle details die dan gebruikt worden, maar meestal als ik dan dacht nou nu mag er wel weer wat gebeuren, gebeurde er ook wat. Waardoor ik dus regelmatig dacht, nee stop met deze gebeurtenissen en met deze vreselijke details. Je denkt nu vast, nu je dit leest, ja maar Nikki wat wil je nu, meer of minder gebeurtenissen. Het antwoord is, dat weet ik niet. Het thema van het verhaal is zo belangrijk, het is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen, en we mogen, nee we moeten, dit niet vergeten. Verhalen zoals dit zijn nodig. Toch kwam dit dichtbij, misschien wel door de tijdsperiode (4-5 mei) dat ik dit las, en we allemaal iets meer stil staan bij onze vrijheid. Het verhaal is voor mij wel afgesloten, het was denk ik goed zo voor mij. De personages die je leert kennen worden goed uitgewerkt, niet in één keer, maar je leert ze dus steeds beter kennen door de afwisseling in jaartallen, ik vind dat persoonlijk altijd leuk tijdens het lezen. 

Ik heb gehuild, gegrinnikt, vreemd opgekeken en flink gespeculeerd met Eline. Wat een boek.. hier mag je trots op zijn Jerrad! 
En tot slot, ik wil nu ook een speciale jurk waar ik ijsjes in mag eten! Als je het boek leest, weet je wat ik bedoel, en dit soort dingetjes maken het verhaal leuk, en ondanks het zware thema met vlagen ook juist luchtig om te lezen! 

Bedankt voor dit exemplaar Jerrad!