Na Confettiregen, wist ik dat ik Roze brieven wilde lezen. Toch duurde het een hele poos voor het zover was, maar ik heb het boek samen met een boekenvriendin gelezen en wauw! Roze brieven is een hele fijne aanvulling op Confettiregen. In dit boek zijn brieven gebundeld die Splinter heeft ontvangen na zijn debuut. Brieven uit de LGBTQ+ gemeenschap, mensen die zich herkennen in zijn verhaal, of als naaste zich herkennen. 

‘Iedereen is een kerstboom, met haar of zijn eigen kleuren, slingers, lichtjes en versieringen en dennennaalden.’

Een recensie schrijven over dit boek vind ik lastig. Het boek komt, net zoals Confettiregen enorm binnen, het is echt. Dit boek komt binnen als een bom, want hoe kan het, dat anno ‘22 niet iedereen geaccepteerd wordt zoals hij/zij/hen is? 

‘Ik had het cadeaupapier van het geschenk afgehaald – meende ik zelf- maar het cadeau had ik noch gekocht, noch bezorgd. Dat had hij zelf gedaan.’

Met mijn versgebakken newborn hormonen, vloeiden de tranen tijdens het lezen, want als mamma zijnde, hoop ik toch dat ik mijn kinderen een veilig thuis geef, waar ze mogen zijn wie ze zijn. 

‘Ik heb geen mamma meer, niemand tegen wie ik mamma kan zeggen’

Ik vond dit dus een enorme aanrader, en raad aan iedereen Confettiregen te lezen en erna Roze brieven. Je krijgt er geen spijt van, beloofd

Recensie: 4

Titel: Roze brieven
Auteur: Splinter Chabot
Genre: Non-fictie
Uitgeverij: Uniboek|het Spectrum