Op het eerste gezicht

London, 2016. Stem je voor blijven? Of stem je voor weggaan. Dat is de vraag die de personages van dit boek bezighoudt. De vooravond van de brexit (little did they know). De 42 jarige Lucy ligt in scheiding en wordt plots verliefd op de 20 jaar jongere Joseph. Ze verschillen niet alleen in leeftijd, maar ook in ras en komaf. Het lijkt een onmogelijke liefde, overwint deze onmogelijke liefde alles? Dit lees in je in deze prachtige roman van Nick Hornby.
•
Ik moest even in het verhaal komen, ik moest namelijk een beetje wennen aan de schrijfstijl van de auteur, het boek lag een beetje buiten mijn comfortzone, maar na veel feelgood werd het tijd voor weer eens een roman. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, en gewend was aan de schrijfstijl, moest dit boek dan ook zo snel mogelijk uit. Want die liefde tussen Joseph en Lucy lijkt onmogelijk, en je wilt weten hoe dit verder gaat, de auteur schrijft het zo goed, dat het nog alle kanten op kan gaan, hoe ver je ook bent in het verhaal. 
Je leest vanuit de perspectieven van de 2 hoofdpersonages, Joseph en Lucy. De auteur schrijft het zo dat het niet verwarrend is, en juist fijn dat je bij beide een beetje in hun hoofd kan kijken. De hoofdpersonages zijn dan ook goed neergezet en uitgewerkt. Ik had wel graag wat meer geweten over de familie van Joseph, ze spelen naar mijn mening een belangrijke rol, bewust al dan niet bewust, in de levenskeuzes die Joseph maakt en ik had graag meer van ze geweten. Desalniettemin leer je zoals gezegd Lucy en Joseph wel goed kennen en ga je toch een beetje van hen als stel houden, ondanks hun verschillen, moedigde ik hun liefde vanaf de zijkant aan! Dit boek speelt zich zoals gezegd af in de Brexit periode en ik vond het erg herkenbaar en ook wel leuk om te lezen. Iedereen, ook in Nederland, heeft volgens mij wel een mening hierover en het was leuk om dit in een roman verwerkt te zien. 

Het feit dat hij het verhaal start met het niet hebben van een angst voor een pandemie vond ik dan wel weer typisch, want ja wie had dat dan ook voor COVID 19. Ook bezorgde dit boek mij veel gedachten over hoe mensen over elkaar denken en hoe mensen oordelen. Ik denk dan altijd, doe ik dit ook? Bewust? Onbewust? Stof tot nadenken dus. 
Ik wil mijn recensie graag afsluiten met een ‘aha momentje’ dat Lucy heeft in het boek. 
P. 171 ‘Ineens snapte Lucy het. Het referendum gaf mensen die elkaar niet mochten, of elkaar in elk geval niet begrepen, de kans om ruzie met elkaar te maken. De overheid kon de bevolking net zo goed een ja/nee-vraag stellen over naaktloperij, vegetarisme, religie, moderne kunst of een andere kwestie die mensen verdeelde in twee groepen die elkaar wantrouwden.’ En met dit stukje tekst, slaat Nick Hornby de spijker op zijn kop.