Het onzichtbare leven van Addie LaRue

Het boek gaat over Adeline ‘Addie’ LaRue, zij wordt in 1714 in Frankrijk uitgehuwelijkt tegen haar zin in. Ze smeekt om meer tijd en de duisternis geeft haar meer tijd, echter wat zij niet had verwacht, zal iedereen haar vergeten. Haar ouders, haar buren en zelfs mensen die ze pas net heeft ontmoet. In ruil daarvoor heeft zij het eeuwige leven gekregen. Niemand herkent haar meer en Addie leert te overleven, over de hele wereld, en ondanks dat iedereen haar vergeet, laat ze op andere manieren toch herinneringen achter. En dan na 300 jaar alleen te zijn geweest, op de bezoeken van de duisternis na, herkent iemand haar…
•
‘Nee, Adeline heeft besloten dat ze liever een boom wil zijn, als Estelle. Als ze dan toch wortel moet schieten, wil ze liever wild woekeren dan gesnoeid worden. Wil ze liever in haar eentje ergens buiten staan en onder de open hemel groeien. Beter dan brandhout, dat wordt omgehakt om in andermans haard verstookt te worden.’

Nou met quotes zoals bovenstaande, begrijp je wellicht dat ik in het begin even moest wennen aan de schrijfstijl, dit bedoel ik niet negatief, het hoort bij dit boek, en ik raakte er aan gewend en ging er van genieten. Beetje bij beetje kom je steeds meer te weten over Addie en haar ‘vloek’. De auteur wisselt in tijd, het heden en eerdere jaren zoals 1714 maar ook jaartallen daar tussen in. Ik ben dol op dat soort verhalen en bij ieder hoofdstuk stond het netjes aangegeven. De auteur geeft in simpele korte zinnen, informatie over het verhaal, waardoor beetje bij beetje alle puzzelstukjes samen vallen. Marloes & ik hebben ons rot gespeculeerd over dit verhaal en dat maakte deze leeservaring ontzettend leuk! 

Ik heb maar een paar minuscule minpuntjes waardoor het net geen 5 sterren zijn geworden. 
Ik vind het bijvoorbeeld jammer dat de auteur gebruik maakt van bekende personen in haar verhaal heeft gebruikt, die hadden het verhaal niet nodig en het voegt weinig toe. 

Je leert de personages in het boek, Addie, de duisternis en Henry, de man die haar herkent, steeds beter kennen, waardoor je steeds meer theorieën kan afstrepen. Je gaat alle drie begrijpen, maar ook weer niet. Je gaat van alle drie houden maar toch ook weer niet. 

‘Boeken, heeft ze ontdekt, zijn een manier om duizend levens te leiden – of om kracht te vinden in een heel lang leven.’

Ik kan er echt nog 2 kantjes vol over doortypen, maar dan geef ik teveel weg. Dit boek, ja ik raad het iedereen aan, je moet wel van deze schrijfstijl houden én van dit soort verhalen vol met mysteries en tijdsprongen. Denk je nu, ik hou daar juist van, waar wacht je nog op, ga dit lezen! 

Ik las dit boek samen met mijn boeken vriendinnetje Marloes!