Het kan ook nooit normaal

Dit non-fictie boek is geschreven door Lieke Hester, hoofdagent in Amsterdam. Dit boek bestaat uit allerlei momenten uit haar leven als agent. Van een nieuweling op de opleiding tot ervaringen als hoofdagent. Van eendjes redden tot in een huis een lichaam zoeken, van een zakkenroller op heterdaad betrappen tot een slecht nieuws gesprek. Lieke doet het allemaal, en heeft dit mooi uiteengezet in haar boek! 

De manier waarop de auteur haar boek introduceert, door uit te leggen waarom er triggers in dit boek zitten voor mensen die suïcidale gedachtes hebben (gehad) zegt zoveel over haar als agente én als persoon. Wat ontzettend mooi, goed en ontroerend geschreven. Chapeau. 

Ik ben dol op dit soort non – fictie verhalen. De ervaringen die Lieke deelt zijn goed en uitgebreid omschreven. Allerlei emoties passeren de revue. Het kan spannend zijn, of mooi, verdrietig of juist grappig. Zoveel ervaringen samengevoegd tot één boek. De passie en enthousiasme voor het politievak spatten van de bladzijdes af, waardoor je als lezer nog meer meegenomen wordt in de hoofdstukken waar je dan ook echt doorheen vliegt. De auteur schrijft vlot, gepassioneerd en ze vergeet hierbij niet om tussendoor lezers te waarschuwen wanneer er een heftig (of ronduit smerig) hoofdstuk zich aandient. 

Van het eerste hoofdstuk tot en met het laatste heb ik geboeid gelezen. Je krijgt een echt kijkje in het leven van een politie agent, al kunnen wij, wellicht ook maar goed, nooit helemaal ervaren hoe het leven als een agent is. Maar Lieke zet haar baan goed op de kaart én ik vind dit echt een geweldig boek. Ik raad je dus ook zeker aan dit boek te lezen, ook als je niet van non-fictie houd, is het zeker een aanrader! 

Later als ik groot ben hoop ik een beetje te lijken op Lieke. Be like Lieke, daar wordt de wereld een stukje beter van. En be like mijn peuter, die enorm enthousiast is als hij een politie auto ziet, want zo leren we hem, dat de politie onze vriend is, en niet onze vijand.