Vandaag, de dag voor Valentijnsdag, mag ik met jullie delen wat ik van de ‘Happy in de Hofstad’ serie vond. Bedankt Zomer & Keuning voor deze kans. Bedankt Renée Olsthoorn voor deze heerlijke verhalen. Vanwege tante COVID (nummer 19), zijn helaas de exemplaren, van de speciaal gedrukte boeken voor deze blogtour, niet op tijd bij mij binnen gekomen, vandaar dat deze foto gemaakt is met de covers van de drukproeven. Jullie kunnen deze serie allemaal lezen als e-boek én binnenkort te luisteren als luisterboek!
De afgelopen weken heb ik kennis gemaakt met de familie Boterenbrood en ik wil eigenlijk nog geen afscheid nemen. Renée Olsthoorn heeft deze familie beschreven in drie heerlijke verhalen waarin de familie per verhaal groeide. Ik heb ze in mijn hart gesloten en ik denk dat iedereen die deze verhalen leest wel een plekje in zijn of haar hart overheeft voor deze familie. Wat ik namelijk zeker weet is dat er voor iedereen namelijk wel een plekje vrij is in de bonte familie Boterenbrood.
Eerst wil ik graag met jullie delen wat ik van deel 1 van de serie vond: ‘De Franse slag.’
Eva is 30, single en klust bij als serveerster bij haar vader naast haar werk als fotografe. Haar laatste relatie was een grote flop, ze wil hier liever niet aan terug denken, te veel pijn. Haar vriendinnen zitten inmiddels vol in de luiers en alle verhalen daarover trekt ze ontzettend slecht. Datingsites was een optie, maar alleen al het taalgebruik van de heren was om te huilen! Een knappe Fransman neemt de horecazaak van haar vader over en vraagt een rondleiding door de Hofstad. Op pad met een knappe Fransman, wie wil dat nou niet?
Toen ik dit boek las begin januari, was ik net zoals half Nederland begonnen aan een dieet. Maar tijdens het lezen in de avonduren vlogen de heerlijke gerechten/hapjes me om de oren. Dus beloofde ik mezelf dat als ik de eerste week van januari zonder te snoepen doorkwam, ik als ik aan de beurt was met de blogtour, een paar van de lekkere hapjes mocht eten. Uiteraard hield ik het de eerste week niet vol om niet te snoepen, maar joh, who’s counting.’ Ik heb mijzelf getrakteerd op macarons, want zoals Lucien in het verhaal zegt: ‘Ik ken geen vrouw die niet van macarons houdt…’
Het verhaal is feelgood met een heerlijke voorspelbare knipoog, maar dit kan zo fijn zijn. Op het moment dat ik het verhaal las, was ik daar ook echt aan toe. Meteen in het eerste hoofdstuk had de auteur me al te pakken. Door uitspraken als: ‘Maar aangezien je van haricots verts, ‘harrie kovers’ maakt’… heb ik hardop gelachen tijdens het lezen.
De auteur wil soms wat veel informatie geven waardoor ik soms het idee had dat ik aan de zijlijn stond van een opsomming en niet echt in het verhaal zat. Dit had ik met name als de alwetende verteller aan het woord was. Daardoor bleef ik me ervan bewust dat ik een tekst aan het lezen was en dat weerhield me soms van het volledig wegdromen in het verhaal.
De Nederlandse slag in het verhaal, want ja het heet dan wel ‘De Franse slag’ maar het speelt zich voornamelijk af in onze Hofstad, vond ik ZO leuk! De poffertjes, de Hofstad (al duurde het even voor ik de link legde tussen Den Haag, waar het verhaal zich dus afspeelt, en de titel ‘Happy in de Hofstad’, goedemorgen Nikki). Maar ook de Hollandse nuchterheid die je voelt als je het verhaal leest. Een van mijn favoriete momenten tijdens het lezen was, toen Els (vriendin van Eva), ‘Elsje Fiederelsje’ werd genoemd. Ik heb de hele week dat liedje in mijn hoofd gehad. Heerlijke nostalgie! Gelukkig wel de variant van VOF de Kunst, want zijn stem kan ik iets beter hebben dan die van juf Roos. Nu denk je misschien, VOF de Kunst, die zijn toch van ‘Suzanne’, jazeker maar zoek ze maar eens op, ze zingen ook heel veel kinderliedjes! Ik dwaal daardoor in ieder geval weer lekker af van mijn verhaal.
Als je zin hebt in een verhaal dat zich afspeelt in Nederland en waar je voelt dat het door een Nederlandse auteur geschreven is, ga dit boek dan lezen! Maar als je denkt, jakkie bah, Nederland, daar ben ik al genoeg te vinden in mijn eigen leven, lees dit boek dan ook, want er komen macarons voorbij en knappe Fransmannen én een hechte familieband, en in deze vreemde tijd, kan dat heel veel troost en liefde bieden.
De Franse slag krijgt van mij 3 sterren!
Als je dan ‘De Franse slag’ uit hebt, kan je één keer door en kan je verder in deel 2: ‘Josefiens zevende hemel’.
Josefien Boterenbrood vertrekt vanuit Engeland terug naar Nederland met haar dochtertje Penny. Voordat ze vertrekt heeft ze nog een niet prettige ervaring met een knappe Brit, maar ja ze heeft Britten afgezworen dus ze vergeet hem en vertrekt naar Nederland. Eenmaal daar, komt ze deze Britt nog twee keer tegen! Terwijl Josefien gaat werken bij de zaak van haar nicht en haar verloofde, Eva & Lucien uit deel 1 van deze serie, begint ze langzaamaan te vallen voor de Brit (Luke). Zelf snapt ze niet helemaal hoe dat komt want ze staan op sommige vlakken lijnrecht tegenover elkaar. Maar je weet wat ze zeggen, opposites attract!
Wat was ik blij dat ik weer kon genieten van de familie Boterenbrood en al hun culinaire avonturen! Zo leuk hoe de familie groeit en de personages uit het eerste deel verweven zijn in dit deel. Ik heb ook het idee dat er goed over is nagedacht, het lijkt allemaal te kloppen en het verhaal zit goed in elkaar. Renée haar schrijfstijl groeit mee met de grote van de familie! Josefien en Luke, de twee hoofdpersonages, staan lijnrecht tegenover elkaar. Hij een norse Brit in met zijn principes en zij een feminist en dierenliefhebber in hart en nieren. Ik vond het zo leuk om de stunteligheid van hun ontmoetingen te lezen. Tijdens het eerste deel had ik soms wat moeite met de manier waarom de informatie gedeeld werd door de alwetende verteller, had ik dit in dit deel totaal niet. Dit vond ik een erg leuke en fijne ervaring.
Het eten in dit boek is weer zo aanlokkelijk ik had weer de hele tijd honger, gelukkig deelt Renée een recept, vegan Haagse bluf! En zoals je kan zien op mijn foto, heb ik ook geprobeerd Vegan Haagse bluf te maken. Het verhaal was dus heerlijk, letterlijk en figuurlijk. Ik wil trouwens Josefien uit het verhaal graag eens lenen, want hoe vaak ik moet uitleggen waarom ik geen vlees en vis eet, ik denk dat Josefien ze allemaal onder tafel praat. You go girl! Het verhaal speelt zich nog steeds wederom grotendeels af in Den Haag, maar doordat het over andere familieleden gaat, veranderd daarmee ook de slag. Waar ik in het vorige deel zo genoot van de Franse én de Hollandse slag, mistte ik dit stiekem wel een beetje in dit deel, echter maakt de Britse slag veel goed. Gelukkig komt Berend, de vader van Eva uit deel 1 en de oom van Josefien, nog veelvuldig voor in dit deel. Ik hoop echt dat de man waar dit personage op gebaseerd is, ergens in Den Haag rondloopt, want dat is echt een verrijking voor iedereen!
Josefiens zevende hemel krijgt van mij 4 sterren!
Gelukkig hoef je na twee delen nog geen afscheid te nemen van de familie Boterenbrood en is er een deel 3: Een serenade voor Gina.
Na Parijs en London neemt de auteur ons nu mee naar New York. In New York woont Gina, Gina is auteur en heeft momenteel een writers block. Ze woont samen met een Nederlandse huisgenoot en is vrijgezel sinds haar high school sweetheart is verongelukt. Ze is totaal niet op zoek naar een nieuwe liefde, ze is ervan overtuigd dat ze nooit meer iemand vindt die zo goed past bij haar zoals Jason dat deed. Haar ouders zien hoe verdrietig zij is, en bieden haar aan om hun Nederlandse kant van de familie te gaan bezoeken in Den Haag. Want jazeker, Gina heeft dan wel een andere achternaam, maar het ‘Boterenbrood’ bloed stroomt ook door haar aderen. Naast een Italiaanse achtergrond heeft Gina dus ook een Nederlandse achtergrond. Het toeval wil dat Gina ook nog eens een leuke Nederlandse jongen leert kennen tijdens het hardlopen. Terwijl haar ouders in New York blijven bij hun Italiaanse restaurant, vliegt Gina samen met haar huisgenoot naar Nederland om daar de familie (de hele familie) Boterenbrood te leren kennen en misschien wel een beetje om haar hart open te stellen voor de liefde.
Dit verhaal is weer vlot geschreven. Het is wederom fijn om de personages te ervaren en het verveelt niet want de auteur gebruikt dit keer wederom een andere invalshoek. Wederom zit het verhaal weer goed in elkaar en dat lijkt me best lastig met al die familiebanden.
Het jammere vind ik, is dat dit verhaal echt een stuk korter is. Het gaat zo snel, ik had de verhaallijn van Gina en de Nederlandse jongen die zij ontmoet graag dieper uitgewerkt zien worden, ook had ik haar Nederlandse huisgenoot nog wat beter willen leren kennen. Desalniettemin is het wederom een fijn verhaal dat lekker wegleest. De hele familie Boterenbrood sluit Gina in hun hart en ik weet ook zeker dat als deze familie ergens echt bestaat, zij iedereen in hun hart sluiten.
‘Een serenade voor Gina’ krijgt van mij 3,5 sterren!
Ik vind het erg jammer dat na drie delen de serie hier nu stopt, ergens is het misschien ook wel fijn, want het had anders misschien zijn charme verloren. Ik heb er echt van genoten en ik raad ze dan ook van harte aan. Wanneer je in een leesdipje zit of wanneer je toe bent aan een fijne serie, ga deze serie dan lezen. Want het tovert echt een glimlach op je gezicht én het zorgt ook voor een knorrende maag. Want na het lezen over een Nederlandse én een Franse chef, een vegan patissier en een Italiaanse chef wil je gewoon eten én verder lezen!
