Deze bundel is samengesteld uit gedichten en brieffragmenten van Gert Lubberts. Ze zijn geschreven vanaf het moment dat zijn partner alzheimer kreeg. Alzheimer is overal een ongenodigde gast, die binnentreedt en het leven overhoop haalt. Zo ook hier. Ineens is Gert niet alleen de man van, maar ook de mantelzorger van.
De teksten zijn heel rauw, het is immers gebaseerd op waargebeurde momenten en dat voel je door de woorden heen vloeien. Ik nam mij voor om dagelijks een paar fragmenten te lezen, maar dit boekje las ik in een zit uit. Ik kon er vreemd genoeg, of misschien helemaal niet vreemd, geen genoeg van krijgen. Ik heb geen ervaring met naasten met alzheimer, dus ik kan niet spreken voor deze mensen, echter hoop en denk ik dat deze gedichten en brieffragmenten steun kunnen bieden. Het biedt dan, denk ik, herkenning en veel verdriet maar toch zeker ook mooie momenten.
‘ach, konden wij
een bocht omgaan
weg uit jouw mist
vandaan’
De tekeningen van Ina Feitsma, voegen echt iets toe. Ze zijn heel mooi en fijn getekend. Ook hier zie je verdriet, het past er heel mooi bij.
Ondanks dat ik niet thuis ben in de wereld van alzheimer, deed dit boekje mij echt wat, het spookte nog na in mijn hoofd, en tijdens het schrijven van deze recensie, las ik weer wat gedichten opnieuw en raakte het me weer. Een bundel die kan raken, verwarmen en veel vertelt, mocht je de kans krijgen, lees het dan.
Auteur: Gert Lubberts
Genre: Poëzie
Uitgeverij: Palmslag
