De liefdeshypothese

In dit boek draait het allemaal om Olive. Promovendus aan Stanford en gelooft in wetenschap, niet zozeer in liefde. Wanneer ze in paniek een professor, Adam, kust, want dat is super logisch om te doen wanneer je doet alsof je een date hebt terwijl je eigenlijk aan het studeren bent, stort ze zich in de wereld van nepdaten met alle gevolgen van dien.

Oké ik had dus enorme verwachtingen van dit boek, echt enorme, en ja deze zijn echt waargemaakt. Het boek is echt een hele fijne feelgood waarin we niet alleen fluffy Duffy momenten tegen komen maar ook de serieuze / zware kanten van het zijn van promovendus. De schrijfstijl is enorm vlot, grappig en lekker uitgebreid. 
De leukste momenten zijn, naast de afspraakjes van Olive & Adam, de momenten dat Olive haar gedachtes met ons deelt en die zijn vaak ronduit hilarisch, tikkeltje naïef en eigenlijk vooral heel lief. 

‘Ze was bang geweest dat hij was gearresteerd en ze had zitten overwegen of ze haar spaarrekening moest leeghalen om zijn borg te betalen. De volledige twaalf dollar en zestien cent.’

Ik heb zoveel gegrinnikt tijdens het lezen van dit boek door alle gedachtensprongen van Olive. Ze is enorm leuk neergezet door de auteur, ze is stoer maar ook onzeker, lief en ze maakt echt een mooie groei door in het boek. Adam wordt neergezet als keiharde professor, die hij ook is, maar Olive zorgt ervoor dat we ook de lieve (en sexy, want joehoe het is feelgood) kant van hem ervaren.

Ik raad echt IEDEREEN, oké misschien niet iedereen, want ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat mijn man dit boek leuk vindt, om dit boek te gaan lezen. Je vliegt erdoorheen, sluit Olive én Adam in je hart en slaat het boek met een glimlach op je gezicht weer dicht.