De kleur van Colorado

In ‘De kleur van Colorado’ draait het om Camden en Willow. Camden, veteraan, broer en zoon, keert terug naar huis, om zijn vader, met beginnende dementie, te helpen. Dit is niet makkelijk want de laatste keer dat hij ‘thuis’ was, was het om zijn broer, mede militair, Sullivan te begraven. Hij keerde niet levend terug uit het oorlogsgebied, Camden wel… 

Willow verloor haar vriendje Sullivan 6 jaar geleden, maar is tevreden over haar leven nu. Tot ze Camden weer tegenkomt. Dit roept gevoelens bij haar op die ze dacht te hebben weggestopt. Vinden Camden en Willow elkaar weer terug?

Dit verhaal is, naar mijn mening, hartstikke zoet. Ondanks dat het romantische stuk van dit boek niet de overhand heeft, vond ik de verhaallijn tussen Camden en Willow erg zoet. De auteur haalt zwaardere onderwerpen aan zoals rouw, oorlogsherinneringen en alzheimer waardoor niet het gehele boek een fluffy duffy feelgood is. Ik vond het een fijne combi, het rauwe en het zoete, maar ik kan nou ook niet echt zeggen dat ik het geweldig vond. Het raakte me niet echt, en vond Camden en Willow soms een beetje ‘te’, geen idee waarom eigenlijk. 

De omschrijvingen van de omgeving in Colorado zijn overigens erg mooi en je wil er eigenlijk gewoon bij zijn als je het leest. Maar ja, wie wil er ook niet gered worden door een knappe, gespierde veteraan in een sneeuwstorm! 

Ik vind het een goede toevoeging dat de auteur gebruik maakt van wisselende perspectieven want dat vind ik meestal leuk in een boek! Het is leuk om over de gedachtes van de twee hoofdpersonen te lezen maar zeker ook om te ervaren hoe zij tegen dingen aankijken / ervaren hebben. Het verhaal, heeft met name tijdens het eerste stuk, niet een heel hoog tempo, maar middel van kleine en grote plottwisten zorgt de auteur ervoor dat je, je aandacht erbij houdt. Ik vond het een leuke kennismaking met deze auteur, maar of ik nog eens wat van haar ga lezen weet ik nog niet..