Cécile

Dit boek is verdeeld in meerdere delen en de tijdsperiode hiertussen verschilt per deel. We beginnen met de 11 jarige Djibril, hij woont in Marokko en droomt over de wereld buiten zijn eigen dorp. Hij woont samen met zijn familie en probeert al vanaf kleins af aan, een andere dag voor zichzelf uit te stippelen dan dat zijn ouders voor hem gepland hebben. Dit resulteert er uiteindelijk in dat zijn leven, dat van zijn familie én van mensen die hij nog helemaal niet kent beïnvloedt wordt door 1 levens veranderende gebeurtenis. Ik blijf een beetje vaag, want ik vind dat je dit boek gewoon zelf moet lezen en ervaren. 

Vanaf bladzijde 1 neemt de auteur je mee in zijn beeldende schrijfstijl en zijn mooie woorden. Zo mooi dat ik vergat notities te maken. De illustraties zijn prachtig en vertellen een eigen verhaal. Er wordt gebruik gemaakt van korte hoofdstukken en je vliegt er dus echt doorheen. De schrijfstijl én de illustraties zorgen ervoor dat je je waant in de wereld van Djibril. Je voelt de pijn, de warmte, de onmacht en het verdriet. 

De opbouw is door de verdeling van het boek in meerdere delen duidelijk en overzichtelijk. Soms was het een erg grote tijdsprong en zou ik graag meer hebben geweten over de tussenliggende periode, al denk ik dat het boek dan twee keer zo dik had moeten zijn. De gebeurtenissen in het boek zijn heftig, momenten waar je je ogen wil sluiten en hoopt dat dit niet echt gebeurt. Wetende dat dit soort situaties, voor sommige mensen dagelijkse realiteit zijn, maakt het verhaal nog mooier én verdrietiger. 

Het verhaal is mooi, zit vol met ervaringen, het is meeslepend én is ontroerend. Sommige momenten waren iets te toevallig, maar dit neem ik de auteur niet kwalijk, want nu ik dit zo opschrijf, denk ik, wat zeur je nu Nikki, het verhaal was gewoon prachtig.

Een verhaal over verdriet, liefde, verlies én vriendschap uit verwachte, maar ook onverwachte hoek. Ga dit lezen.