Ranke kuiten

Dit boek was mijn eerste kennismaking met deze auteur en ik ben er achter gekomen dat hij vlot schrijft. Je vliegt echt door het boek heen en hij schrijft heel beeldend waardoor ik de personages en de omgeving echt voor me zag. Zoals de bushalte waar de hoofdpersoon vaak staat, ik zie dat helemaal voor me. 

Chésus Francesco is een dertiger, filmfanaat, heeft een alcoholprobleem, heeft geen vrienden en woont in een armzalige flat. Hij heeft niets om voor te leven maar hij aanvaardt dit. Hij wordt aangenomen bij een multimediawinkel en onverwacht krijgt hij een band met zijn collega’s. Vooral met zijn collega met ranke kuiten krijgt hij een band. Hij komt er achter dat hij meer voelt dan vriendschap en hij bedenkt en plan om hun leven voorgoed te veranderen. 

Zoals ik al zei, schrijft de auteur erg vlot, het boek bestaat uit korte hoofdstukken, dus je zegt al snel: oké nog 1 hoofdstuk dan. Lezen tot ik in slaap viel werd het met dit boek (disclaimer: dat in slaap vallen komt door mamma / juffen leven niet door het boek ). 
Wel krijg ik al vrij snel een afkeer tegen de hoofdpersonage, maar dat is oké, hij hoort zo te zijn in dit boek. Ik kreeg daardoor wel ook een soort haat en liefde verhouding met het boek. Het is goed geschreven en ik wilde echt weten hoe het verder ging, maar het is nou niet dat ik graag las over de escapades van de hoofdpersoon. 

‘Mensen lezen graag over losers. Het boost hun eigenwaarde.’ 
‘Ik ben geen loser.’
‘Je leven is ook niet bepaald een succes te noemen, he?’

Het is lang geleden dat ik zo’n soort boek gelezen heb, en het was weer eens een fijne afwisseling tussen al het feelgood en historische fictie boeken die ik lees. Terwijl ik het las dacht ik ook, dit soort romans las ik vroeger vaker, waarom ben ik ermee gestopt? Zeker een wake up call om niet alleen maar boeken te lezen waar bookstagram mee vol staat, maar ook boeken die minder aandacht krijgen maar het niet betekent dat ze minder goed zijn.