Niets is wat het lijkt

Tanya is klinisch psychologe en heeft een boek geschreven over de tijd van haar opleiding. Het boek begint dan ook met een uitleg van de auteur over hoe haar carrière als psychische hulpverlener tot stand is gekomen. De gebeurtenissen in dit boek zijn gebaseerd op daadwerkelijke gebeurtenissen maar het verhaal / de persoon eromheen zijn verzonnen. Een soort ‘fictie – non – fictie’ dus. Ik ben altijd wel te porren voor dit soort verhalen.

We volgen Tanya gedurende haar opleiding tot klinisch psychologe. Per hoofdstuk volgen we een stageblok, dus bereid je voor op lange hoofdstukken. Ik vond ze overigens niet te lang, maar het kan wel lezers afschrikken. Gedurende haar opleiding heeft ze op veel verschillende plekken stage gelopen en dus veel soorten mensen behandeld en veel dingen gezien. De auteur schroomt niet om veel ervaringen te delen die best heftig zijn, en je als lezer denkt, ‘Wauw, waarom doet ze dit werk nog?’. En vooral: ‘Hoe dit ze dit werk nog?’. Doordat er zoveel afwisseling in zit, is het boek zeker niet saai en erg interessant om te lezen. Ondanks de lange hoofdstukken vloog ik echt door dit boek heen. De auteur heeft zoveel heftige, mooie, verdrietige, grappige maar ook enge dingen meegemaakt dat je bij iedere patiënt wel moet weten hoe het afloopt. De terminologie is soms wat lastig maar het meeste wordt wel gewoon uitgelegd en kan je gewoon rustig doorlezen. Los van de patiënten, volg je natuurlijk ook de auteur zelf en haar groei tot klinisch psychologe en groeien, dat doet ze. Dat vond ik nog wel het mooiste om te lezen eigenlijk. Ik denk dat ze trots mag zijn op zich zelf hoe ze deze ervaringen en groei omgezet heeft tot een boek. Ik raad dit boek zeker aan als je van een goed non- fictie boek houdt in een soort van dagboek vorm. Ik zou zeker een vervolg hierop willen lezen!