Emma

Emma is een jonge vrouw die nog bij haar vader woont. Hij houdt zich obsessief bezig met de gezondheid van hemzelf en die van iedereen om hem heen. Haar moeder is al jaren geleden overleden en haar zus en gouvernante zijn inmiddels getrouwd. Waardoor Emma en haar vader op elkaar zijn aangewezen. Gelukkig heeft Emma het druk zat met iedereen aan elkaar te koppelen waaronder haar ‘protégé’ Harriet. Zelf zegt Emma nooit te gaan trouwen, want nee haar vader verlaten dat zal ze nooit doen. Bovendien, er zal toch niemand in de buurt zijn van haar stand, dus waarom zou ze ook de moeite doen.

Emma, Emma, Emma. Je hebt het ons moeilijk gemaakt tijdens het lezen. Emma is koppig, een tikkeltje vol van haarzelf en een beetje naïef. De wereld draait om Emma volgens Emma, en ik denk dat de mensen om haar heen, haar nog gelijk geven ook. Ze maakt in dit, toch wel dikke boek, wel een ontwikkeling door. Die ontwikkeling duurt lang, maar ze maakt hem wel door. Er gebeurt eigenlijk heel veel in het boek en toch ook weer net niks. Ik kan mij voorstellen dat dit in 1815 wel een hele happening was allemaal en als je het boek vanuit dat perspectief bekijkt dan beoordeel je het ook anders. Het verhaal zit bomvol passages met gesprekken tussen Emma en één van haar kennissen / familieleden, die bladzijdes lang door kunnen gaan over bijvoorbeeld of iemand nou wel waardig genoeg is of niet. Dat maakt het boek zwaarder om te lezen, maar de schrijfstijl van de auteur (en het feit dat we samen dit boek lazen) zorgt ervoor dat je door blijft lezen en ook wil weten of Emma nou alleen eindigt of dat zij toch valt voor de liefde. 
Ik vond deze klassieker al met al, toch wel goed te lezen en een mooi verhaal gezien de ontwikkeling van Emma. Wil je eens een klassieker lezen, dan is Emma toch wel een mooi begin. 
Na Emma, en vroeger ‘trots en vooroordeel’ te hebben gelezen, kan ik wel zeggen dat ik blij ben dat Jane Austen tot mijn gelezen auteurs van beschouwen.